มันคือฤดูหนาวในปี ค.ศ. 2006 ซึ่งดร.เคท ฟอร์สเตอร์ กำลังจะย้ายออกจากบ้านพักริมทะเลสาบบริเวณเขตชานเมืองอิลลินอยส์ที่เธอเช่าไว้ เพื่อที่จะเข้าไปอาศัยอยู่ในตัวเมืองชิคาโก ที่ที่ซึ่งเธอได้รับงานเป็นแพทย์ที่โรงพยาบาลใจกลางเมือง เคทเองไม่ค่อยเต็มใจที่จะย้ายออกจากบ้านไม้อันแสนสวยที่เธอเช่าไว้เท่าไหร่นัก ที่ถูกออกแบบไว้อย่างน่าหลงใหล เช่น ผนังกระจก ตัวบ้านยื่นออกไปในน้ำ และทะเลสาบอันแสนสงบ ขณะที่เธอย้ายออก เคทได้ทิ้งจดหมายไว้ในตู้จดหมายหน้าบ้านให้สำหรับผู้เช่ารายต่อไป และเขียนขอให้ผู้ใดก็ตามที่ได้อ่านจดหมายของเธอนำปูนที่ละเลงจุกของแผ่นอิฐออกและให้ลบรอยเท้าสุนัขบนทางเดินเข้าสู่ตัวบ้านออก จากนั้นเธอก็จากไป